Κάτι …σάπιο υπάρχει

Φίλες και φίλοι συνδρομητές της «ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ». Από αυτό τον μήνα και ελπίζω κάθε μήνα μέσω της σελίδας του «ΝΕΡΩΝΑ» να αρθρογραφώ και να επικοινωνώ μαζί σας σχολιάζοντας οτιδήποτε συμβαίνει στην ελληνική κοινωνία. Ελπίζω μέσα από την επικοινωνία μας να έχουμε να αναλύσουμε ενδιαφέροντα θέματα που δεν θα επικεντρώνονται μόνο στον Δήμο Ανακτορίου, αλλά και σε ποικίλα θέματα του Νομού και της επικαιρότητας. Για το μόνο που λυπάμαι είναι που ο φίλος μου ο «ΝΕΡΩΝΑΣ», παρά τις παρακλήσεις τις δικές μου αλλά και άλλων που γνώριζαν ποιος είναι δεν θέλει να ασχοληθεί και να αρθρογραφεί όπως λέει και ο ίδιος, με το σάπιο και επικίνδυνο χώρο των κομμάτων και των τοπικών αρχόντων. Σήμερα είχα την διάθεση να μιλήσω για κάτι χιουμοριστικό ή κάτι ανάλαφρο και ευχάριστο, όμως δυστυχώς ο τραγικός θάνατος του 15χρονου Αλέξη αλλά και αυτό που γίνεται με τους ονομαζόμενους Αναρχικούς και Αντιεξουσιαστές που κάνουν τις πόλεις της Ελλάδας λαμπόγυαλο δεν με αφήνει να ασχοληθώ με οτιδήποτε άλλο πέρα από αυτό το θέμα.
Η «δολοφονία» ενός 15χρονου πριν από λίγες ημέρες στο κέντρο της Αθήνας από έναν ειδικό φρουρό άνοιξε τους ασκούς του Αίόλου για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η νεολαία και γενικά ο κάθε νέος άνθρωπος που δεν έχει δουλειά και δεν έχει αδιέξοδο στα καθημερινά προβλήματα και τις καθημερινές ανάγκες της σύγχρονης εποχής. Όμως, η εκδήλωση αυτής της «επανάστασης» έγινε με λάθος τρόπο. Έγινε βάναυσα κατά της κοινωνίας που δεν φταίει σε τίποτα. Και τι εννοώ με αυτό; Δεν φταίει σε τίποτα ο κάθε καταστηματάρχης να του σπάει ο κάθε αλλοδαπός και ο κάθε αναρχικός που θέλει να κλέψει το μαγαζί. Δεν μπορεί και δεν είναι λογικό να θέλει μια ομάδα, ένα σύνολο, να διαμαρτυρηθεί και να το κάνει σπάζοντας ιδιωτικές περιουσίες. Με αυτό τον τρόπο η διαμαρτυρία του έρχεται μπούμερανγκ γιατί ο κόσμος στρέφεται εναντίον του και δεν επωφελείται. Ο νέος σήμερα αντιμετωπίζει χιλιάδες προβλήματα και στα περισσότερα σημεία έχει δίκιο. Άκουσα και διάβασα σε εφημερίδες ότι αυτή η «εξέγερση» έγινε γιατί ο κόσμος έχει κουραστεί από την πολιτική των εκάστοτε Κυβερνήσεων. Έχει απηυδήσει από τα σκάνδαλα του Βατοπεδίου, της Siemens, των κουμπάρων και πολλών άλλων. Αυτά δεν είναι η αλήθεια και αυτά δεν είναι οι πραγματικές αιτίες των ταραχών. Η πραγματική αιτία είναι ότι ο νέος σήμερα βάλλεται και πιέζεται από πολλά πράγματα. Πιέζεται από το φροντιστήριο που κάνει 10 ώρες την ημέρα, πιέζεται από τις απαιτήσεις των γονέων που πολλές φορές είναι δυσανάλογες των ικανοτήτων του κάθε νέου, πιέζεται από την ανάγκη να μπει στο Πανεπιστήμιο γιατί αν δεν μπει θα θεωρηθεί αποτυχημένος και άνθρωπος μη άξιος και ικανός, πιέζεται από το ότι μπαίνοντας στο Πανεπιστήμιο και τελειώνοντας το δεν θα μπορέσει να έχει δουλειά και πιο συγκεκριμένα είναι λίγες ι περιπτώσεις να δουλέψει πάνω στο αντικείμενο που έχει σπουδάσει. Ο νέος σήμερα πιέζεται και φοβάται την εγκληματικότητα, φοβάται το αβέβαιο μέλλον και πολλές φορές αντιμετωπίζει και τα προβλήματα μέσα από την οικογένεια του, κουβαλώντας τα στην καθημερινότητα. Ο νέος σήμερα έχει πολύ διαφορετική αντίληψη από τον νέο της δεκαετίας του 70 και του 80. έχει πλέον την τεχνολογία, την τεχνογνωσία που του επιτρέπουν να αντιλαμβάνεται από μικρότερη ηλικία τις ανάγκες των εποχών και αντιμετωπίζει τα προβλήματα της κοινωνίας από πιο μικρή ηλικία. Η ψυχολογία λέει ότι ένα παιδί και ένας νέος που από τα 14 του έχει συνειδητοποιήσει το μέλλον του και αφουγκράζεται πιο γρήγορα τα προβλήματα της καθημερινότητας ή μπορεί να τα αντιμετωπίσει πιο εύκολα ή χάνεται μέσα σε αυτά και χάνεται μαζί του ότι όμορφο μπορεί να υπάρχει για αυτόν στην ζωή. Τελευταίες έρευνες έχουν δείξει ότι συμβαίνει περισσότερο το δεύτερο και περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη φορά έχει την ανάγκη να κάνει την δική του επανάσταση, την δική του φυγή… ήρθε λοιπόν ο τραγικός θάνατος ενός νέου ανθρώπου και σε πολλούς νέους μεγάλων πόλεων αλλά και πιο μικρών, δημιουργήθηκε η ανάγκη αυτής της «εξέγερσης». Μιλώντας με νέους, 15χρονους, 16χρονους, 17χρονους, διαπίστωσα ότι έχουν την ανάγκη να δημιουργήσουν ένα δικό τους κόσμο, να δημιουργήσουν κάτι το καινούργιο όπου θα ζουν με λιγότερα προβλήματα και τα δικά τους πιστεύω και θέλω. Δεν είναι τυχαίο που όλες οι μεγάλες εξεγέρσεις των νέων ανά τον κόσμο και σε όλες τις εποχές, ξεκίνησαν από αυτή την επιθυμία. Μεγαλύτερο παράδειγμα τα παιδιά των λουλουδιών και δεν είναι καθόλου τυχαίο που σε μία από τις λεγόμενες χώρες των επαναστάσεων και της δημοκρατίας, έγινε πριν από περίπου ενάμιση χρόνο η εξέγερση των κατοίκων των γκέτο στην Γαλλία και πιο συγκεκριμένα στο Παρίσι. Εκεί μπορεί η αφορμή να ήταν τα γκέτο και οι μετανάστες, αλλά η πραγματική αιτία ήταν τα προβλήματα και το μαστίγωμα που δέχεται η σημερινή νεολαία από τον αγγελικά πλασμένο κόσμο των 40άρηδων και των 50άρηδων. Έτσι ακριβώς το είχε αρθρογραφήσει στην «Liberation» ο Φρανσουά Μπιτέρ. Η δεύτερη χώρα της επανάστασης και της δημοκρατίας, η Ελλάδα, κάνοντας οι νέοι την δική τους εξέγερση ώθησαν όπως διαβάσαμε και είδαμε στα Μ.Μ.Ε. πολλούς νέους από ευρωπαϊκές κυρίως χώρες, να βγουν στους δρόμους και με ένα πιο ήπιο τρόπο να δώσουν και αυτοί το παρών στα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα η κοινωνία μας και που τελικά κύριος αποδέκτης είναι ο νέος. Συμφωνώ απόλυτα ότι πλέον μόνο με εξέγερση, διαμαρτυρία, μπορεί ο νέος να ακουστεί, διαφωνώ όμως με τον τρόπο που κάνουν την διαμαρτυρία τους. Η λογική του … «τα σπάω όλα» δεν είναι η μέθοδος που θα καταφέρει ο οποιοσδήποτε να πετύχει τον σκοπό του. Επίσης, αυτό που θα θελα να πω είναι ότι ο ειδικός αυτός φρουρός που δολοφόνησε τον 15χρονο Αλέξη πρέπει να καταδικαστεί, πρέπει να μην ξαναβγεί ποτέ από την φυλακή. Όμως τι φταίει και την πληρώνει έτσι ολόκληρη η Ελληνική Αστυνομία; Με πιο δικαίωμα φωνάζουμε και λέμε «Μπάτσοι Γουρούνια Δολοφόνοι»; Αυτό που ζητά ο νέος είναι μία πιο δημοκρατική και απελευθερωμένη κοινωνία και όχι την κατάργηση της αστυνόμευσης και της τάξης. Ο ρόλος της Αστυνομίας, των ΜΑΤ και όλων αυτών που έχουν σχέση με την αστυνόμευση, είναι να διατηρήσουν την ισορροπία μεταξύ δημοκρατικής κοινωνίας και αναρχίας γέρνοντας την πλάστιγγα προς τον προασπισμό της Δημοκρατίας. Η Αστυνομία σήμερα είναι αναγκαίο να διατηρηθεί με αυτό τον ρόλο, είναι αναγκαίο να έχει δυνατές και γερές βάσεις για να μπορεί να μας προστατεύει από τον κόσμο των ναρκωτικών, από τον κόσμο των τρομοκρατών, των στυγνών εγκληματιών και των καπηλευτών κάθε δικαίου. Δεν μπορεί ο καθένας να ξυπνάει κάθε πρωί και να σπάει το μαγαζί του γείτονα και κάθε δημόσιας υπηρεσίας (τις τράπεζες ας τις σπάει, αυτές μας πίνουν το αίμα…). Εκεί όχι μόνο πρέπει να παρεμβαίνει η Αστυνομία και τα ΜΑΤ αλλά πρέπει να δίνει και δραστικές λύσεις. Θέλουμε να εξεγερθούμε κατά του σάπιου της σημερινής κοινωνίας; Μπορούμε να το κάνουμε ειρηνικά χωρίς να παίζουμε πετροπόλεμο για να εκτονωθούμε με τα ΜΑΤ. Επίσης, δεν μας αρέσει η πολίτική και η κάθε Κυβέρνηση; Έχουμε την δύναμη να την …ρίχνουμε καταψηφίζοντας την.
Το πιο σωστό είναι να σταματήσει εδώ το κάθε είδους αναρχικής πράξης και εκδήλωσης και αν θέλουμε να πιάσει τόπο η «θυσία» ενός παιδιού, με ειρηνικές διαδηλώσεις και με αποχή από σχολεία, πανεπιστήμια, εργασίες, να δώσουμε να καταλάβουν σε αυτούς που μας κυβερνούν ότι ο νέος σήμερα είναι το παν για το μέλλον μιας κοινωνίας και πρέπει να προστατεύεται ως κόρη οφθαλμού.
Ελπίζω να μην σας κούρασα με το σημερινό μου άρθρο αλλά ήταν ανάγκη να αναφερθώ σε αυτά τα γεγονότα βλέποντας τα από μία πιο σκεπτιστική πλευρά. Χάρηκα που επικοινώνησα μαζί σας.

Εις το επανιδείν
………………..
ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΑΚΗΣ