Με ιδιαίτερη λαμπρότητα εορτάστηκε και φέτος στο Δημοτικό Διαμέρισμα Αγίου Νικολάου του Δήμου Ανακτορίου την Κυριακή 17 Μαϊου η ημέρα μνήμης της γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού της Μικράς Ασίας. Το πρωί έγινε η Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό του χωριού και στη συνέχεια ακολούθησε επιμνημόσυνη δέηση στο ηρώο και κατάθεση στεφάνων από τις αρχές.
Το παρών στην εκδήλωση έδωσε ο Δημαρχος Ανακτορίου κ. Γεώργιος Αποστολάκης, ο πρόεδρος του Δ.Δ. Αγίου Νικολάου κύριος Παναγιώτης Φυτόπουλος, ο κύριος Πρεβεζάνος ως εκπρόσωπος της Νομαρχίας Αιτωλοακαρνανίας, ο πρόεδρος του Πολιτιστικού Κέντρου του Δήμου Ανακτορίου κ. Παναγιώτης Μυλωνίδης, το μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ, ποντιακής καταγωγής κ. Παναγιώτης Κουρουμπλής, ο οποίος ήταν και ο κεντρικός ομιλητής της εκδήλωσης, ο πολιτευτής της Νέας Δημοκρατίας κύριος Κωνσταντίνος Καραγκούνης, ο Δήμαρχος Βασιλικής κύριος Λογοθέτης και πλήθος κόσμου.
Μετά το τέλος των ομιλιών και τις καταθέσεις στεφάνων ακολούθησε δεξίωση όπου οι γυναίκες μέλη του Μορφωτικού Εκπολιτιστικού Συλλόγου Ποντίων Αγίου Νικολάου Βόνιτσας προσέφεραν στους παρευρισκόμενους εδέσματα του Πόντου.
Και για να μην ξεχνάμε θεώρησα σκόπιμο να αναφέρω και λίγα λόγια για την θρυλική ιστορία των Ποντίων, για να μαθαίνουν οι νεότεροι και να θυμούνται οι παλαιότεροι…
Το 1915 ήταν μια χρονιά ορόσημο για τον Ποντιακό Ελληνισμό της Μικράς Ασίας. Τη χρονιά εκείνη, και ενώ όλα τα ευρωπαικά κράτη είχαν εμπλακεί στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Τούρκοι εκπόνησαν ένα σχέδιο εξόντωσης των χριστιανικών πληθυσμών της Μικράς Ασίας. Τον Ιούνιο πραγματοποιήθηκε η εξορία και στη συνέχεια η σφαγή των Αρμενίων, ενώ αρχίζουν οι πρώτες βιοπραγίες εναντίον του ποντιακού στοιχείου.
Τον Δεκέμβριο του 1916 εκπονήθηκε από τους Τούρκους στρατηγούς Εμβέρ και Ταλαάτ σχέδιο εξόντωσης του άμαχου ελληνικού πληθυσμού του Πόντου που προέβλεπε: "Αμεση εξόντωση μόνον των ανδρών των πόλεων από 16-60 ετών και γενική εξορία όλων των ανδρών και γυναικοπαίδων των χωριών στα ενδότερα της Ανατολής με πρόγραμμα σφαγής και εξόντωσης". Το πρόγραμμα ξεκίνησε 15 ημέρες αργότερα και εφαρμόστηκε κυρίως στις περιοχές της Σαμψούντας και της Πάφρας. Η περιοχή της Τραπεζούντας είχε γλυτώσει από τη μανία των Τούρκων διότι είχε καταληφθεί τον Απρίλιο του 1916 από τον ρωσικό στρατό.
Οταν όμως οι Ρώσοι εγκατέλειψαν την πόλη τον Φεβρουάριο του 1918, τότε ο μισός περίπου πληθυσμός της περιοχής εγκατέλειψε τις εστίες του και ακολούθησε τον ρωσικό στρατό κατά την υποχώρησή του. Οι περισσότεροι από τους πρόσφυγες εγκαταστάθηκαν στην περιοχή του Καυκάσου και των παραλίων της Γεωργίας. Οι Πόντιοι πίστευσαν ότι το τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου θα έφερνε και οριστικό τέρμα στα δεινά τους, αλλά διαψεύσθησαν. Οι εκκλήσεις τους για να συμπεριληφθούν στο ελληνικό κράτος δεν εισακούστηκαν από τον Ελευθέριο Βενιζέλο, ο οποίος θεωρούσε ότι ο Πόντος ήταν πολύ απομακρυσμένος από τις υπόλοιπες ελληνικές περιοχές με αποτέλεσμα να είναι αδύνατη η υπεράσπισή του από τις τουρκικές επιδρομές. Σε αντάλλαγμα πρότεινε να προχωρήσουν οι Πόντιοι στη δημιουργία μιας ομοσπονδίας με τους Αρμένιους, και πράγματι ο αρχιεπίσκοπος Τραπεζούντας Χρύσανθος Φιλιππίδης και ο πρόεδρος των Αρμενίων Αλέξανδρος Χατισιάν υπέγραψαν τον Ιανουάριο του 1920 συμφωνία για τη δημιουργία Ποντοαρμενικού κράτους. Ομως τον Νοέμβριο του 1920 ο αρμενικός στρατός ηττήθηκε στο Ερζερούμ από τις δυνάμεις του Κεμάλ με αποτέλεσμα να συνθηκολογήσουν οι Αρμένιοι και να μείνουν οι Πόντιοι μόνοι τους.
Εκτοτε και μέχρι τον Αύγουστο του 1922 ο Κεμάλ, έχοντας εκκαθαρίσει τα δευτερεύοντα μέτωπα στη Μικρά Ασία, προχώρησε ανενόχλητος στη σταδιακή εξόντωση του Ποντιακού Ελληνισμού. Οι πόλεις και τα χωριά κάηκαν, οι χωρικοί σφάχτηκαν, ατιμάστηκαν, εξορίστηκαν ή έφευγαν ομαδικά στα δάση και στα βουνά. Οσοι άνδρες συλλαμβάνονταν προωθούνταν στο εσωτερικό της Μικράς Ασίας. Υπολογίζεται ότι στο διάστημα 1914-1922 εξοντώθηκαν περίπου 200.000 Πόντιοι.
Τον Οκτώβριο του 1922 με μεσολάβηση των συμμαχικών δυνάμεων η ελληνική κυβέρνηση και ο Κεμάλ συμφώνησαν να μεταφερθούν οι Ελληνες του Πόντου με τουρκικά καράβια στην Κωνσταντινούπολη και από εκεί με ελληνικά στην Ελλάδα. Υπεύθυνος για την ομαλή μετακίνηση των προσφύγων ορίστηκε ο Αλέξανδρος Πάλλης. Το πρώτο καράβι με πρόσφυγες ξεκίνησε από τη Σαμψούντα τον Νοέμβριο του 1922 για την Ελλάδα μέσω Κωνσταντινούπολης. Το προσφυγικό ρεύμα θα συνεχιστεί και σε όλη τη διάρκεια του 1923. Το 1924 οι χριστιανικοί πληθυσμοί του Πόντου περιελήφθηκαν στη ελληνοτουρκική σύμβαση για την ανταλλαγή των πληθυσμών. Οσοι άνδρες επέζησαν από εκείνους που είχαν συλληφθεί τα προηγούμενα χρόνια και υπηρετούσαν στα τάγματα εργασίας (αμελέ ταμπουρού), πέρασαν στην Ελλάδα είτε μέσω Σαμψούντας, είτε μέσω Συρίας. Δεν υπάρχουν ακριβή στοιχεία για το ποσοστό των Ποντίων στο 1.220.000 πρόσφυγες που δέχθηκε η Ελλάδα στη δεκαετία του 1920. Τα ποντιακά σωματεία υπολογίζουν ότι περίπου 400.000 Πόντιοι εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα, κυρίως στους νομούς Δράμας, Κιλκίς, Καβάλας, Ξάνθης, Κοζάνης, Πρέβεζας και στα αστικά κέντρα Αθήνα, Πειραιά και Θεσσαλονίκη, εντασσόμενοι στην ελληνική κοινωνία.
ΦΡΑΓΚΟΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝ
sp_fragos@hotmail.com
Τετάρτη 15 Ιουλίου 2009
ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΣ Ο ΤΥΑΝΕΥΣ Του Κωνσταντίνου Μπρίκου
Γεννήθηκε το 60 μ.Χ. στα Τύανα της Καπαδοκίας και έμεινε γνωστός ως ο "Απολλώνιος ο Τυανέας". Γι αυτόν τον Έλληνα φιλόσοφο γράφτηκαν πολλά από τους μετέπειτα ιστορικούς, φιλόσοφους και συγγραφείς. Ήταν μία πολύ σημαντική προσωπικότητα που έδρασε και επηρέασε σημαντικά την πορεία της εξέλιξης της φιλοσοφικής σκέψης της εποχής του. Αναγνωρίστηκε ως "θείος Άνθρωπος" σχεδόν από όλους τους λαούς της Μεσογείου, στην εποχή του. Αργότερα όμως ξεχνιέται από τον πολύ κόσμο και συντροφεύει μόνο τη σκέψη εκείνων που αφιέρωσαν τη ζωή τους στη φιλοσοφία.
. Καταγόταν από πλούσια οικογένεια και οι αναφορές για την γέννησή του είναι γεμάτες από συμβολικά στοιχεία. Αυτό συμβαίνει μόνο σε Ανθρώπους που έπαιξαν πολύ σημαντικό ρόλο στην πορεία της Ανθρώπινης εξέλιξης.
Ο Φιλόστρατος γράφει πως η μητέρα του Απολλώνιου είδε ένα όνειρο λίγο πριν από τη γέννησή του. Της παρουσιάστηκε στο όνειρό της ένας θεός. Όταν τον ρώτησε για το μέλλον του παιδιού το οποίο θα γεννούσε, αυτός της απάντησε: Θα γεννήσεις Εμένα !
- Και ποιός είσαι εσύ τον ρώτησε εκείνη.
- Είμαι ο Π ρ ω τ ε ύ ς, ο θαλάσσιος γέρων.
Πράγματι ο Απολλώνιος, είχε την ικανότητα να προβλέπει το μέλλον σαν τον Πρωτέα, να ελέγχει όλες τις καταστάσεις και να διαφεύγει από κάθε κίνδυνο που συναντούσε.
Η μητέρα του Απολλώνιου, λίγο πριν τον γεννήσει πήγε σ' ένα λιβάδι για να μαζέψει λουλούδια. Εκεί νύσταξε και κοιμήθηκε, ενώ ένα σμήνος λευκών κύκνων την περικύκλωσε με σηκωμένα τα φτερά προς τον ουρανό, κάτω από τον ήχο ενός μελωδικού παιάνα. Καθώς ξυπνούσε από αυτήν την εξαίσια μελωδία γέννησε τον θεόσταλτο Απολλώνιο, χωρίς πόνο. Ταυτόχρονα, ένας κεραυνός σταλμένος από τον Δία έπεσε δίπλα του χωρίς να τον αγγίξει.
Από μικρή ηλικία φανερώθηκαν τα πλούσια χαρίσματά του. Είχε μεγάλη ευφυία, πολύ δυνατή μνήμη και έκφραζε ό,τι διάβαζε με πολύ μεγάλη ευφράδεια. Ο πατέρας του τον έστειλε σε ηλικία 14 χρόνων στην Ταρσό της Κιλικίας, δίπλα στον μεγάλο ρήτορα Ευθύδημο από τη Φοινίκη, για να τον διαπαιδαγωγήσει. Αργότερα πήγε στις Αιγές των Τυάνων, όπου μυήθηκε στη φιλοσοφία του Πλάτωνα, του Αριστοτέλη, του Χρύσιππου, του Επίκουρου και άλλων φιλοσόφων. Δήλωνε θαυμαστής του Πυθαγόρα και έζησε σύμφωνα με τα πρότυπα του Πυθαγορισμού. Δώρισε την έπαυλή του στον τότε Δάσκαλο της Πυθαγόρειας σχολής Εύξενο και από 16 χρονών άρχισε να ζεί πολύ πειθαρχημένα. Δεν έτρωγε κρέας παρά μόνο χόρτα και καρπούς. Έπινε μόνο νερό και απέφευγε οτιδήποτε προερχόταν από ζώα. Μόνιμη κατοικία του ήταν τα Ιερά.
Ο Απολλώνιος ο Τυανέας ήταν ένας πραγματικός φιλόσοφος. Αυτό φαίνεται όχι μόνο από τις Διδασκαλίες που διέδωσε, άλλα κυρίως από τον τρόπο που τις εφάρμοζε. Ήταν ένας πρακτικός φιλόσοφος και για κάθε διδασκαλία του έβρισκε ένα πεδίο εφαρμογής μέσα στην κοινωνία. Ο Φιλόστρατος αναφέρει πως σε κάθε χώρα που ταξίδευε έδινε συμβουλές στους άρχοντες οι οποίοι τις εφάρμοζαν προς όφελος όλων των ανθρώπων
Δεν ήταν απλώς ένας ρήτορας αλλά ήταν ένας πραγματικός αναζητητής της αλήθειας. Μέσα από όλα τα φιλοσοφικά συστήματα αναζήτησε και βρήκε τις πιο εσωτερικές διδασκαλίες και τις έκανε τρόπο ζωής
Ακολουθώντας πιστά τα διδάγματα του Πυθαγόρα ασκούσε αυστηρή δίαιτα για το σώμα και, σαν αποτέλεσμα της πνευματικής του εξέλιξης, άσκησε τον αυτοέλεγχο και την πενταετή σιωπή. Η πρακτική εφαρμογή των διδασκαλιών τού πρόσφερε τη δυνατότητα να αναπτύξει υπερφυσικές δυνάμεις σε τέτοιο βαθμό που οι άνθρωποι τον θεοποίησαν. Πάνω απ' όλα όμως, αυτό που χαρακτήρισε τον Απολλώνιο ήταν ότι σε όλη του την ζωή τον συνόδεψε η Αρετή
Ο γνωστός εσωτεριστής Ελφάς Λευϊ ερμηνεύει και αποκαλύπτει ερμητικές και αλχημικές διδασκαλίες που είναι διάσπαρτες μέσα στις αναφορές για τον Απολλώνιο. Η Έλενα Πέτροβνα Μπλαβάτσκυ αφιερώνει ένα ειδικό κεφάλαιο σε έναν από τους τόμους της Μυστικής Διδασκαλίας, κατατάσσοντας τον Απολλώνιο στους μεγαλύτερους Μυημένους Διδασκάλους όλων των εποχών.
ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΥ ΤΟΥ ΤΥΑΝΕΑ
Ο ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΣ ΣΤΑΜΑΤΑ ΤΟΝ ΛΙΜΟ ΤΗΣ ΕΦΕΣΣΟΥ ΚΑΙ Ο ΔΗΘΕΝ ΤΥΦΛΟΣ ΔΑΙΜΟΝΑΣ
«Αφού συγκέντρωσε τους Εφέσιους, τους είπε: «Κουράγιο, σήμερα θα σταματήσω την αρρώστια». Αμέσως συγκέντρωσε μικρούς και μεγάλους στο θέατρο, όπου υπήρχε άγαλμα του Αποτρόπαιου. Εκεί είδε την μορφή ενός γέρου με μάτια μισόκλειστα τεχνητά, σαν τυφλά, πού κρατούσε σακκούλι με ένα κομμάτι ψωμί και ήταν ρακένδυτος με σιχαμερό πρόσωπο. «Έβαλε γύρω του τους Εφέσιοι και είπε: «Χτυπάτε τον εχθρό των θεών, αφού μαζέψετε όσο το δυνατόν περισσότερες πέτρες». Οι Εφέσιοι απορούσαν με τα λόγια του και θεωρούσαν φοβερό να σκοτώσουν ένα ξένο, πού βρισκόταν σε τόσο άθλια κατάσταση, και τους ικέτευε και ζητούσε το έλεος τους. Ωστόσο, ο Απολλώνιος επέμενε να τους παρακινεί να ρίχνουν πάνω του και να μην τον αφήσουν να φύγει. Μόλις άρχισαν μερικοί να ρίχνουν πέτρες, αυτός, πού φαινόταν τυφλός, είδε. Τα μάτια του φάνηκαν γεμάτα φωτιά. Οι Εφέσιοι κατάλαβαν ότι υπήρχε κάποιος δαίμονας και πέταξαν πέτρες μέχρι που τον σκέπασαν με λίθινη στήλη. Μετά από λίγο ο Απολλώνιος τους είπε να απομακρύνουν τις πέτρες και να αναγνωρίσουν το θηρίο που είχαν σκοτώσει. Αφού λοιπόν ξεσκεπάστηκε αυτός που νόμιζαν ότι είχαν χτυπήσει, εκείνος είχε εξαφανισθεί και στην θέση του αντίκρισαν ένα σκύλο, παρόμοιο στην μορφή με τα σκυλιά των Μολοσσών και στο μέγεθος ίσο με το πιο μεγάλο λιοντάρι, λιωμένο από τις πέτρες, πού έβγαζε αφρούς από τα στόμα όπως οι λυσσασμένοι» (Βιβλίο Δ΄ κεφ. Χ).
ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΤΟΥ ΔΑΙΜΟΝΙΣΜΕΝΟΥ
Αυτό το θαύμα συνέβη στην Αθήνα όταν ένας νέος από την Κέρκυρα περιγέλασε την προτροπή τού Απολλώνιου σε μία ομιλία του, να μην πίνουν από το σπονδικό ποτήρι, άλλα να το φυλάνε μόνο για τις σπονδές για τους θεούς. Όταν λοιπόν ο νέος συνέχισε να γελάει και να υβρίζει έτσι τους θεούς τότε: «τον κοίταξε και είπε: «Δεν είσαι εσύ ο υβριστής άλλα ο δαίμονας πού σε κυρίευσε χωρίς να το ξέρεις». Πράγματι ο νέος είχε κυριευθεί από δαίμονα εν αγνοία, του, διότι γελούσε για πράγματα που σε άλλους δεν προκαλούσαν γέλιο, έκλαιγε χωρίς αιτία, μιλούσε μόνος του και τραγουδούσε. Πολλοί νόμιζαν ότι η ορμή της νιότης του οδηγούσε σ’ αυτά. «Όμως εκείνος αποτελούσε φερέφωνο του δαίμονα και έμοιαζε μεθυσμένος, με τις ανοησίες πού έκανε τότε. Όταν τον κοίταξε ο Απολλώνιος, το δαιμόνιο έβγαλε φωνή φοβισμένη και οργισμένη, σαν άνθρωπος πού καίγεται ή βασανίζεται, και ορκίσθηκε να εγκατάλειψη τον νέο και να μην κατακυρίευση κανέναν άλλο άνθρωπο. Όταν ο Απολλώνιος οργισμένος, σαν αφέντης που μιλούσε σε δούλο του αναξιόπιστο, πανούργο, αναιδή και τα παρόμοια, του είπε να αποδείξει με σημάδι ότι πράγματι έτσι θα έκανε, του είπε: «Θα ρίξω κάτω τον δείνα ανδριάντα», δείχνοντας προς την Βασιλική στοά, όπου διαδραματιζόταν το περιστατικό. Ο ανδριάντας κουνήθηκε πρώτα και έπειτα έπεσε. Ποιος θα μπορούσε να περιγραφή τον θόρυβο που ακολούθησε και το χειροκρότημα των παρευρισκομένων για το θαύμα, τότε ο νέος, σαν να είχε μόλις ξυπνήσει, έτριψε τα μάτια του και κοίταξε προς τον ήλιο. Επειδή όλοι είχαν στραμμένο το βλέμμα τους πάνω του, ντράπηκε. Είχε χαθεί το αδιάντροπο ύφος του κι οι τρελές ματιές του από δώ κι από κει και είχε επανέλθει στο φυσιολογικό του σαν να είχε θεραπευθεί με φάρμακα. Παράτησε τις πολυτελείς χλαμύδες και τα ελαφριά ενδύματα, και γενικά τον Συβαριτικό τρόπο ζωής, έγινε εραστής τής λιτότητας και τού φιλοσοφικού τρίβωνα, και απογυμνώθηκε από τις παλιές του συνήθειες για να υιοθέτηση εκείνες τού Απολλώνιου» (Βιβλίο Δ΄ κεφ. XX)
ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΤΗΣ ΝΕΚΡΗΣ ΚΟΡΗΣ
«Ενα από τα σημαντικότερα θαύματα του μεγάλου διδασκάλου ήταν αυτό που συνέβη στην Ρώμη, που μας το περιγράφει και αυτό με αρκετές λεπτομέρειες ο Φιλόστρατος. «Ένα από τα θαύματα του Απολλώνιου είναι και το έξης. Μία κοπέλα είχε πεθάνει, όπως φαινόταν, τον καιρό του γάμου της και ο γαμπρός ακολουθούσε το φέρετρο θρηνώντας για τον ανολοκλήρωτο γάμο. Μαζί του θρηνούσε όλη η «Ρώμη γιατί η κοπέλα καταγόταν από οικογένεια υπάτων. Ο «Απολλώνιος έτυχε να παρευρεθεί σ’ αυτή την συμφορά και είπε: «Αφήστε κάτω το φέρετρο κι εγώ θα δώσω τέλος στα δάκρυα που χύνετε για την νέα». Αμέσως ρώτησε το όνομα της κοπέλας. Οι περισσότεροι νόμισαν πώς θα εκφώνηση λόγο, σαν τους επικήδειους που συνήθιζαν θρήνους, όμως ο «Απολλώνιος το μόνο που έκανε ήταν να αγγίξει την κοπέλα και, αφού ψιθύρισε κάτι, ξύπνησε την κοπέλα από τον φαινομενικό θάνατο. Η νέα έβγαλε μία φωνή και επέστρεψε στο σπίτι του πατέρα της, όπως η Άλκηστη, όταν ο Ηρακλής την ξαναέφερε στην ζωή. Οι συγγενείς ήθελαν να του δώσουν χρηματική αμοιβή εκατόν πενήντα χιλιάδες, όμως τους είπε να κρατήσουν τα χρήματα για την προίκα της νέας» (ΧLV).
ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΑΝΑΛΗΨΗΣ ΤΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΥ ΣΤΟΥΣ ΟΥΡΑΝΟΥΣ ΚΑΙ Η ΕΠΑΝΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ
Σε μεγάλα γηρατειά, κοντά στα 100, πραγματοποιείται το μέγα γεγονός της ανάληψης του Απολλώνιου στους ουρανούς. το δρώμενο στην Κρήτη καθόλου τυχαία, εκεί δηλαδή όπου όλα ξεκίνησαν, συνετέλεσθησαν πρώτα τα οργανωμένα αρχαία Ελληνικά Μυστήρια, στην μητρίδα του Μίνωα και του Ραδάμανθυ δύο εκ των τριών κριτών του κάτω κόσμου και συγκεκριμένα στο ιερό σπήλαιο της Δίκτυνας, της πότνιας θηρών, της κυρίας των θηρίων, όχι τυχαία και αυτό περιγράφει πάλι ο Φιλόστρατος: «Λοιπόν λένε πως πέθανε στην Λίνδο και πως μπήκε στο ιερό της Αθηνάς και εκεί εξαφανίσθηκε. Στην Κρήτη λένε κάτι πιο θαυμαστό απ’ ό,τι στην Λίνδο ότι δηλαδή ο Απολλώνιος ζούσε στην Κρήτη τότε που τον θαύμαζαν περισσότερο από κάθε άλλη φορά και ότι πήγε αργά το βράδυ στο ιερό της Δίκτυννας. Το ιερό αυτό φυλάγεται από σκυλιά γιατί μέσα υπάρχουν πολλά πλούτη και λένε οι Κρητες πως τα σκυλιά αυτά είναι το ίδιο άγρια με τις αρκούδες ή οποιοδήποτε άλλο άγριο θηρίο. Όμως όταν πλησίασε ο Απολλώνιος, δεν γαύγισαν καθόλου, αντίθετα, τον πλησίασαν κουνώντας την ουρά, έτσι όπως δεν έκαναν ούτε σε κάποιον πολύ γνωστό. Οι φύλακες του Ιερού τον συνέλαβαν με την κατηγορία πως είναι μάγος και ληστής και τον έδεσαν λέγοντας πως έρριξε στα σκυλιά λίγο κρέας και σώπασαν. Ο Απολλώνιος τα μεσάνυχτα λύθηκε, φώναξε αυτούς που τον είχαν δέσει για να τον δουν, έτρεξε προς τις πόρτες του ιερού που άνοιξαν διάπλατα και έκλεισαν μόλις βγήκε, όπως ήταν κλεισμένες προηγουμένως, και ακουστήκαν παρθένες που τραγουδούσαν το έξης τραγούδι: «Πορεύσου από την γη, πορεύσου στον ουρανό, πορεύσου», δηλαδή ανέβα πάνω από τη γη» ΒΙΒΛΙΟ Θ»΄ ΚΕΦ. XXX
Μετά την ανάληψη του Απολλώνιου πολλές συζητήσεις εγένοντο σχετικά με το απίστευτο γεγονός της αναλήψεως του. Πολλοί δεν το πίστευαν και πεισματικά αρνούντο ότι συνέβη. Μία τέτοια περίπτωση μας περιγράφει και ο Φιλόστρατος ότι συνέβη στα Τύανα αρκετό καιρό μετά όταν: «Είχε πάει στα Τύανα ένας θρασύς νέος, έτοιμος για φιλονικία και χωρίς διάθεση να παραδεχθεί την αλήθεια. ο Απολλώνιος είχε ήδη φύγει από τους ανθρώπους, ωστόσο όλοι εξακολουθούσαν να είναι έκπληκτοι για την μεταβολή της φύσης του, κανείς όμως δεν τολμούσε να πει πως δεν είναι αθάνατος. Γι’ αυτό και οι περισσότερες συζητήσεις αφορούσαν την ψυχή, γιατί ήταν εκεί και πολλοί νέοι πού είχαν έφεση προς την σοφία. Ο νέος όμως περί ου ο λόγος, δεν συμφωνούσε καθόλου με την αθανασία της ψυχής και είπε: «Εγώ, φίλοι, εδώ και δέκα μήνες σχεδόν παρακαλώ τον Απολλώνιο να μου αποκάλυψη την αλήθεια σχετικά με την ψυχή, όμως είναι τόσο νεκρός που δεν μ’ ακούει που τον παρακαλώ ούτε με πείθει για την αθανασία του». «Έτσι είπε ο νέος, και μετά από πέντε μέρες, ενώ συζητούσαν για τα ίδια πράγματα κι αυτόν τον πήρε ο ύπνος εκεί που μιλούσαν και οι άλλοι νέοι ήταν απασχολημένοι με τα βιβλία και με γεωμετρικούς τύπους που τους χάραζαν πάνω στην γη, πετάχθηκε από τον ύπνο του σαν μανιασμένος και, μισοκοιμισμένος ακόμα, με τον ιδρώτα του να τρέχει ποτάμι, φώναζε: «Σε πιστεύω». Όταν τον ρώτησαν τι έχει πάθει «δεν βλέπετε», είπε, «τον σοφό Απολλώνιο που είναι ανάμεσα μας, ακούει τις συζητήσεις μας και ψάλλει ραψωδίες υπέροχες για την ψυχή;» «Πού είναι;» του είπαν «δεν τον βλέπουμε πουθενά, αν και θα το θέλαμε περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο ανθρώπινο αγαθό». «Φαίνεται πως μόνο σε μένα παρουσιάσθηκε για να με πείσει για όσα δεν πίστευα», είπε ο νέος. «Ακούστε τι λέει: Η ψυχή είναι αθάνατη και δεν ανήκει σε σένα, άλλα στην θεία πρόνοια. Το σώμα μαραίνεται κι αυτή σαν γρήγορο άλογο ελευθερώνεται από τα δεσμά, φεύγει γρήγορα και γίνεται ένα με τον ελαφρό αέρα αποδοκιμάζοντας την φοβερή και δυσβάσταχτη φροντίδα. Τι θα κερδίσεις μ’ αυτά; Κάποτε, που δεν θα υπάρχεις πια, θα τα πιστέψεις. Όσο είσαι ζωντανός γιατί προσπαθείς να βρεις εξηγήσεις σ’ αυτά; Αυτό ήταν σαφής ομιλία του Απολλωνίου, σαν λόγια θεού, για τα μυστήρια της ψυχής για να βαδίζουμε εύθυμοι και με γνώση της φύσης μας στον δρόμο που ορίζουν οι Μοίρες. Τάφο ή κενοτάφιο τους ανδρός δεν είδα πουθενά, παρ’ όλο που επισκέφτηκα το μεγαλύτερο τμήμα της γης. Παντού λέγονται ιστορίες παράδοξες που μιλούν για την θεϊκή φύση του. Στο ιερό του στα Τύανα γίνονται τελετές που ταιριάζουν σε βασιλιάδες γιατί ακόμα και αυτοί τον θεωρούσαν άξιο να τιμάται με τον τρόπο που τιμώνται οι ίδιοι» (ΒΙΒΛΙΟ Θ΄, Κεφ. ΧΧΧΙ)
. Καταγόταν από πλούσια οικογένεια και οι αναφορές για την γέννησή του είναι γεμάτες από συμβολικά στοιχεία. Αυτό συμβαίνει μόνο σε Ανθρώπους που έπαιξαν πολύ σημαντικό ρόλο στην πορεία της Ανθρώπινης εξέλιξης.
Ο Φιλόστρατος γράφει πως η μητέρα του Απολλώνιου είδε ένα όνειρο λίγο πριν από τη γέννησή του. Της παρουσιάστηκε στο όνειρό της ένας θεός. Όταν τον ρώτησε για το μέλλον του παιδιού το οποίο θα γεννούσε, αυτός της απάντησε: Θα γεννήσεις Εμένα !
- Και ποιός είσαι εσύ τον ρώτησε εκείνη.
- Είμαι ο Π ρ ω τ ε ύ ς, ο θαλάσσιος γέρων.
Πράγματι ο Απολλώνιος, είχε την ικανότητα να προβλέπει το μέλλον σαν τον Πρωτέα, να ελέγχει όλες τις καταστάσεις και να διαφεύγει από κάθε κίνδυνο που συναντούσε.
Η μητέρα του Απολλώνιου, λίγο πριν τον γεννήσει πήγε σ' ένα λιβάδι για να μαζέψει λουλούδια. Εκεί νύσταξε και κοιμήθηκε, ενώ ένα σμήνος λευκών κύκνων την περικύκλωσε με σηκωμένα τα φτερά προς τον ουρανό, κάτω από τον ήχο ενός μελωδικού παιάνα. Καθώς ξυπνούσε από αυτήν την εξαίσια μελωδία γέννησε τον θεόσταλτο Απολλώνιο, χωρίς πόνο. Ταυτόχρονα, ένας κεραυνός σταλμένος από τον Δία έπεσε δίπλα του χωρίς να τον αγγίξει.
Από μικρή ηλικία φανερώθηκαν τα πλούσια χαρίσματά του. Είχε μεγάλη ευφυία, πολύ δυνατή μνήμη και έκφραζε ό,τι διάβαζε με πολύ μεγάλη ευφράδεια. Ο πατέρας του τον έστειλε σε ηλικία 14 χρόνων στην Ταρσό της Κιλικίας, δίπλα στον μεγάλο ρήτορα Ευθύδημο από τη Φοινίκη, για να τον διαπαιδαγωγήσει. Αργότερα πήγε στις Αιγές των Τυάνων, όπου μυήθηκε στη φιλοσοφία του Πλάτωνα, του Αριστοτέλη, του Χρύσιππου, του Επίκουρου και άλλων φιλοσόφων. Δήλωνε θαυμαστής του Πυθαγόρα και έζησε σύμφωνα με τα πρότυπα του Πυθαγορισμού. Δώρισε την έπαυλή του στον τότε Δάσκαλο της Πυθαγόρειας σχολής Εύξενο και από 16 χρονών άρχισε να ζεί πολύ πειθαρχημένα. Δεν έτρωγε κρέας παρά μόνο χόρτα και καρπούς. Έπινε μόνο νερό και απέφευγε οτιδήποτε προερχόταν από ζώα. Μόνιμη κατοικία του ήταν τα Ιερά.
Ο Απολλώνιος ο Τυανέας ήταν ένας πραγματικός φιλόσοφος. Αυτό φαίνεται όχι μόνο από τις Διδασκαλίες που διέδωσε, άλλα κυρίως από τον τρόπο που τις εφάρμοζε. Ήταν ένας πρακτικός φιλόσοφος και για κάθε διδασκαλία του έβρισκε ένα πεδίο εφαρμογής μέσα στην κοινωνία. Ο Φιλόστρατος αναφέρει πως σε κάθε χώρα που ταξίδευε έδινε συμβουλές στους άρχοντες οι οποίοι τις εφάρμοζαν προς όφελος όλων των ανθρώπων
Δεν ήταν απλώς ένας ρήτορας αλλά ήταν ένας πραγματικός αναζητητής της αλήθειας. Μέσα από όλα τα φιλοσοφικά συστήματα αναζήτησε και βρήκε τις πιο εσωτερικές διδασκαλίες και τις έκανε τρόπο ζωής
Ακολουθώντας πιστά τα διδάγματα του Πυθαγόρα ασκούσε αυστηρή δίαιτα για το σώμα και, σαν αποτέλεσμα της πνευματικής του εξέλιξης, άσκησε τον αυτοέλεγχο και την πενταετή σιωπή. Η πρακτική εφαρμογή των διδασκαλιών τού πρόσφερε τη δυνατότητα να αναπτύξει υπερφυσικές δυνάμεις σε τέτοιο βαθμό που οι άνθρωποι τον θεοποίησαν. Πάνω απ' όλα όμως, αυτό που χαρακτήρισε τον Απολλώνιο ήταν ότι σε όλη του την ζωή τον συνόδεψε η Αρετή
Ο γνωστός εσωτεριστής Ελφάς Λευϊ ερμηνεύει και αποκαλύπτει ερμητικές και αλχημικές διδασκαλίες που είναι διάσπαρτες μέσα στις αναφορές για τον Απολλώνιο. Η Έλενα Πέτροβνα Μπλαβάτσκυ αφιερώνει ένα ειδικό κεφάλαιο σε έναν από τους τόμους της Μυστικής Διδασκαλίας, κατατάσσοντας τον Απολλώνιο στους μεγαλύτερους Μυημένους Διδασκάλους όλων των εποχών.
ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΥ ΤΟΥ ΤΥΑΝΕΑ
Ο ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΣ ΣΤΑΜΑΤΑ ΤΟΝ ΛΙΜΟ ΤΗΣ ΕΦΕΣΣΟΥ ΚΑΙ Ο ΔΗΘΕΝ ΤΥΦΛΟΣ ΔΑΙΜΟΝΑΣ
«Αφού συγκέντρωσε τους Εφέσιους, τους είπε: «Κουράγιο, σήμερα θα σταματήσω την αρρώστια». Αμέσως συγκέντρωσε μικρούς και μεγάλους στο θέατρο, όπου υπήρχε άγαλμα του Αποτρόπαιου. Εκεί είδε την μορφή ενός γέρου με μάτια μισόκλειστα τεχνητά, σαν τυφλά, πού κρατούσε σακκούλι με ένα κομμάτι ψωμί και ήταν ρακένδυτος με σιχαμερό πρόσωπο. «Έβαλε γύρω του τους Εφέσιοι και είπε: «Χτυπάτε τον εχθρό των θεών, αφού μαζέψετε όσο το δυνατόν περισσότερες πέτρες». Οι Εφέσιοι απορούσαν με τα λόγια του και θεωρούσαν φοβερό να σκοτώσουν ένα ξένο, πού βρισκόταν σε τόσο άθλια κατάσταση, και τους ικέτευε και ζητούσε το έλεος τους. Ωστόσο, ο Απολλώνιος επέμενε να τους παρακινεί να ρίχνουν πάνω του και να μην τον αφήσουν να φύγει. Μόλις άρχισαν μερικοί να ρίχνουν πέτρες, αυτός, πού φαινόταν τυφλός, είδε. Τα μάτια του φάνηκαν γεμάτα φωτιά. Οι Εφέσιοι κατάλαβαν ότι υπήρχε κάποιος δαίμονας και πέταξαν πέτρες μέχρι που τον σκέπασαν με λίθινη στήλη. Μετά από λίγο ο Απολλώνιος τους είπε να απομακρύνουν τις πέτρες και να αναγνωρίσουν το θηρίο που είχαν σκοτώσει. Αφού λοιπόν ξεσκεπάστηκε αυτός που νόμιζαν ότι είχαν χτυπήσει, εκείνος είχε εξαφανισθεί και στην θέση του αντίκρισαν ένα σκύλο, παρόμοιο στην μορφή με τα σκυλιά των Μολοσσών και στο μέγεθος ίσο με το πιο μεγάλο λιοντάρι, λιωμένο από τις πέτρες, πού έβγαζε αφρούς από τα στόμα όπως οι λυσσασμένοι» (Βιβλίο Δ΄ κεφ. Χ).
ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΤΟΥ ΔΑΙΜΟΝΙΣΜΕΝΟΥ
Αυτό το θαύμα συνέβη στην Αθήνα όταν ένας νέος από την Κέρκυρα περιγέλασε την προτροπή τού Απολλώνιου σε μία ομιλία του, να μην πίνουν από το σπονδικό ποτήρι, άλλα να το φυλάνε μόνο για τις σπονδές για τους θεούς. Όταν λοιπόν ο νέος συνέχισε να γελάει και να υβρίζει έτσι τους θεούς τότε: «τον κοίταξε και είπε: «Δεν είσαι εσύ ο υβριστής άλλα ο δαίμονας πού σε κυρίευσε χωρίς να το ξέρεις». Πράγματι ο νέος είχε κυριευθεί από δαίμονα εν αγνοία, του, διότι γελούσε για πράγματα που σε άλλους δεν προκαλούσαν γέλιο, έκλαιγε χωρίς αιτία, μιλούσε μόνος του και τραγουδούσε. Πολλοί νόμιζαν ότι η ορμή της νιότης του οδηγούσε σ’ αυτά. «Όμως εκείνος αποτελούσε φερέφωνο του δαίμονα και έμοιαζε μεθυσμένος, με τις ανοησίες πού έκανε τότε. Όταν τον κοίταξε ο Απολλώνιος, το δαιμόνιο έβγαλε φωνή φοβισμένη και οργισμένη, σαν άνθρωπος πού καίγεται ή βασανίζεται, και ορκίσθηκε να εγκατάλειψη τον νέο και να μην κατακυρίευση κανέναν άλλο άνθρωπο. Όταν ο Απολλώνιος οργισμένος, σαν αφέντης που μιλούσε σε δούλο του αναξιόπιστο, πανούργο, αναιδή και τα παρόμοια, του είπε να αποδείξει με σημάδι ότι πράγματι έτσι θα έκανε, του είπε: «Θα ρίξω κάτω τον δείνα ανδριάντα», δείχνοντας προς την Βασιλική στοά, όπου διαδραματιζόταν το περιστατικό. Ο ανδριάντας κουνήθηκε πρώτα και έπειτα έπεσε. Ποιος θα μπορούσε να περιγραφή τον θόρυβο που ακολούθησε και το χειροκρότημα των παρευρισκομένων για το θαύμα, τότε ο νέος, σαν να είχε μόλις ξυπνήσει, έτριψε τα μάτια του και κοίταξε προς τον ήλιο. Επειδή όλοι είχαν στραμμένο το βλέμμα τους πάνω του, ντράπηκε. Είχε χαθεί το αδιάντροπο ύφος του κι οι τρελές ματιές του από δώ κι από κει και είχε επανέλθει στο φυσιολογικό του σαν να είχε θεραπευθεί με φάρμακα. Παράτησε τις πολυτελείς χλαμύδες και τα ελαφριά ενδύματα, και γενικά τον Συβαριτικό τρόπο ζωής, έγινε εραστής τής λιτότητας και τού φιλοσοφικού τρίβωνα, και απογυμνώθηκε από τις παλιές του συνήθειες για να υιοθέτηση εκείνες τού Απολλώνιου» (Βιβλίο Δ΄ κεφ. XX)
ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΤΗΣ ΝΕΚΡΗΣ ΚΟΡΗΣ
«Ενα από τα σημαντικότερα θαύματα του μεγάλου διδασκάλου ήταν αυτό που συνέβη στην Ρώμη, που μας το περιγράφει και αυτό με αρκετές λεπτομέρειες ο Φιλόστρατος. «Ένα από τα θαύματα του Απολλώνιου είναι και το έξης. Μία κοπέλα είχε πεθάνει, όπως φαινόταν, τον καιρό του γάμου της και ο γαμπρός ακολουθούσε το φέρετρο θρηνώντας για τον ανολοκλήρωτο γάμο. Μαζί του θρηνούσε όλη η «Ρώμη γιατί η κοπέλα καταγόταν από οικογένεια υπάτων. Ο «Απολλώνιος έτυχε να παρευρεθεί σ’ αυτή την συμφορά και είπε: «Αφήστε κάτω το φέρετρο κι εγώ θα δώσω τέλος στα δάκρυα που χύνετε για την νέα». Αμέσως ρώτησε το όνομα της κοπέλας. Οι περισσότεροι νόμισαν πώς θα εκφώνηση λόγο, σαν τους επικήδειους που συνήθιζαν θρήνους, όμως ο «Απολλώνιος το μόνο που έκανε ήταν να αγγίξει την κοπέλα και, αφού ψιθύρισε κάτι, ξύπνησε την κοπέλα από τον φαινομενικό θάνατο. Η νέα έβγαλε μία φωνή και επέστρεψε στο σπίτι του πατέρα της, όπως η Άλκηστη, όταν ο Ηρακλής την ξαναέφερε στην ζωή. Οι συγγενείς ήθελαν να του δώσουν χρηματική αμοιβή εκατόν πενήντα χιλιάδες, όμως τους είπε να κρατήσουν τα χρήματα για την προίκα της νέας» (ΧLV).
ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΑΝΑΛΗΨΗΣ ΤΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΥ ΣΤΟΥΣ ΟΥΡΑΝΟΥΣ ΚΑΙ Η ΕΠΑΝΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ
Σε μεγάλα γηρατειά, κοντά στα 100, πραγματοποιείται το μέγα γεγονός της ανάληψης του Απολλώνιου στους ουρανούς. το δρώμενο στην Κρήτη καθόλου τυχαία, εκεί δηλαδή όπου όλα ξεκίνησαν, συνετέλεσθησαν πρώτα τα οργανωμένα αρχαία Ελληνικά Μυστήρια, στην μητρίδα του Μίνωα και του Ραδάμανθυ δύο εκ των τριών κριτών του κάτω κόσμου και συγκεκριμένα στο ιερό σπήλαιο της Δίκτυνας, της πότνιας θηρών, της κυρίας των θηρίων, όχι τυχαία και αυτό περιγράφει πάλι ο Φιλόστρατος: «Λοιπόν λένε πως πέθανε στην Λίνδο και πως μπήκε στο ιερό της Αθηνάς και εκεί εξαφανίσθηκε. Στην Κρήτη λένε κάτι πιο θαυμαστό απ’ ό,τι στην Λίνδο ότι δηλαδή ο Απολλώνιος ζούσε στην Κρήτη τότε που τον θαύμαζαν περισσότερο από κάθε άλλη φορά και ότι πήγε αργά το βράδυ στο ιερό της Δίκτυννας. Το ιερό αυτό φυλάγεται από σκυλιά γιατί μέσα υπάρχουν πολλά πλούτη και λένε οι Κρητες πως τα σκυλιά αυτά είναι το ίδιο άγρια με τις αρκούδες ή οποιοδήποτε άλλο άγριο θηρίο. Όμως όταν πλησίασε ο Απολλώνιος, δεν γαύγισαν καθόλου, αντίθετα, τον πλησίασαν κουνώντας την ουρά, έτσι όπως δεν έκαναν ούτε σε κάποιον πολύ γνωστό. Οι φύλακες του Ιερού τον συνέλαβαν με την κατηγορία πως είναι μάγος και ληστής και τον έδεσαν λέγοντας πως έρριξε στα σκυλιά λίγο κρέας και σώπασαν. Ο Απολλώνιος τα μεσάνυχτα λύθηκε, φώναξε αυτούς που τον είχαν δέσει για να τον δουν, έτρεξε προς τις πόρτες του ιερού που άνοιξαν διάπλατα και έκλεισαν μόλις βγήκε, όπως ήταν κλεισμένες προηγουμένως, και ακουστήκαν παρθένες που τραγουδούσαν το έξης τραγούδι: «Πορεύσου από την γη, πορεύσου στον ουρανό, πορεύσου», δηλαδή ανέβα πάνω από τη γη» ΒΙΒΛΙΟ Θ»΄ ΚΕΦ. XXX
Μετά την ανάληψη του Απολλώνιου πολλές συζητήσεις εγένοντο σχετικά με το απίστευτο γεγονός της αναλήψεως του. Πολλοί δεν το πίστευαν και πεισματικά αρνούντο ότι συνέβη. Μία τέτοια περίπτωση μας περιγράφει και ο Φιλόστρατος ότι συνέβη στα Τύανα αρκετό καιρό μετά όταν: «Είχε πάει στα Τύανα ένας θρασύς νέος, έτοιμος για φιλονικία και χωρίς διάθεση να παραδεχθεί την αλήθεια. ο Απολλώνιος είχε ήδη φύγει από τους ανθρώπους, ωστόσο όλοι εξακολουθούσαν να είναι έκπληκτοι για την μεταβολή της φύσης του, κανείς όμως δεν τολμούσε να πει πως δεν είναι αθάνατος. Γι’ αυτό και οι περισσότερες συζητήσεις αφορούσαν την ψυχή, γιατί ήταν εκεί και πολλοί νέοι πού είχαν έφεση προς την σοφία. Ο νέος όμως περί ου ο λόγος, δεν συμφωνούσε καθόλου με την αθανασία της ψυχής και είπε: «Εγώ, φίλοι, εδώ και δέκα μήνες σχεδόν παρακαλώ τον Απολλώνιο να μου αποκάλυψη την αλήθεια σχετικά με την ψυχή, όμως είναι τόσο νεκρός που δεν μ’ ακούει που τον παρακαλώ ούτε με πείθει για την αθανασία του». «Έτσι είπε ο νέος, και μετά από πέντε μέρες, ενώ συζητούσαν για τα ίδια πράγματα κι αυτόν τον πήρε ο ύπνος εκεί που μιλούσαν και οι άλλοι νέοι ήταν απασχολημένοι με τα βιβλία και με γεωμετρικούς τύπους που τους χάραζαν πάνω στην γη, πετάχθηκε από τον ύπνο του σαν μανιασμένος και, μισοκοιμισμένος ακόμα, με τον ιδρώτα του να τρέχει ποτάμι, φώναζε: «Σε πιστεύω». Όταν τον ρώτησαν τι έχει πάθει «δεν βλέπετε», είπε, «τον σοφό Απολλώνιο που είναι ανάμεσα μας, ακούει τις συζητήσεις μας και ψάλλει ραψωδίες υπέροχες για την ψυχή;» «Πού είναι;» του είπαν «δεν τον βλέπουμε πουθενά, αν και θα το θέλαμε περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο ανθρώπινο αγαθό». «Φαίνεται πως μόνο σε μένα παρουσιάσθηκε για να με πείσει για όσα δεν πίστευα», είπε ο νέος. «Ακούστε τι λέει: Η ψυχή είναι αθάνατη και δεν ανήκει σε σένα, άλλα στην θεία πρόνοια. Το σώμα μαραίνεται κι αυτή σαν γρήγορο άλογο ελευθερώνεται από τα δεσμά, φεύγει γρήγορα και γίνεται ένα με τον ελαφρό αέρα αποδοκιμάζοντας την φοβερή και δυσβάσταχτη φροντίδα. Τι θα κερδίσεις μ’ αυτά; Κάποτε, που δεν θα υπάρχεις πια, θα τα πιστέψεις. Όσο είσαι ζωντανός γιατί προσπαθείς να βρεις εξηγήσεις σ’ αυτά; Αυτό ήταν σαφής ομιλία του Απολλωνίου, σαν λόγια θεού, για τα μυστήρια της ψυχής για να βαδίζουμε εύθυμοι και με γνώση της φύσης μας στον δρόμο που ορίζουν οι Μοίρες. Τάφο ή κενοτάφιο τους ανδρός δεν είδα πουθενά, παρ’ όλο που επισκέφτηκα το μεγαλύτερο τμήμα της γης. Παντού λέγονται ιστορίες παράδοξες που μιλούν για την θεϊκή φύση του. Στο ιερό του στα Τύανα γίνονται τελετές που ταιριάζουν σε βασιλιάδες γιατί ακόμα και αυτοί τον θεωρούσαν άξιο να τιμάται με τον τρόπο που τιμώνται οι ίδιοι» (ΒΙΒΛΙΟ Θ΄, Κεφ. ΧΧΧΙ)
«Καβάλα παν’ στην …εκκλησιά»
Με ιδιαίτερη λαμπρότητα εορτάστηκε και φέτος η εορτή του Αγίου Γεωργίου στην Βόνιτσα. Είναι η πρώτη φορά μετά από αρκετά χρόνια που η γιορτή του Αγίου Γεωργίου δεν πέφτει την δεύτερη ημέρα του Πάσχα αλλά αυτό δεν εμπόδισε πολλούς πιστούς, τόσο από την Βόνιτσα όσο και από την ευρύτερη περιοχή να βρεθούν στο ομώνυμο εξωκλήσι και να δουν από κοντά τους καβαλάρηδες παρά το εργάσιμο της ημέρας.
Ο Ιππικός Όμιλος Βόνιτσας διατηρεί ακόμη το έθιμο το οποίο κρατά από τα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Τις δύσκολες εκείνες εποχές οι βονιτσάνοι είχαν την ευκαιρία στην γιορτή του Αγίου Γεωργίου να βρίσκονται καβάλα στα άλογα τους και με αυτό τον τρόπο να ανταλλάσουν μηνύματα μεταξύ τους καθώς οι τουρκικές αρχές δεν επέτρεπαν τις συγκεντρώσεις πολλών ατόμων. Οι Τούρκοι κατακτητές προσπάθησαν πολλές φορές να απαγορεύσουν να γίνεται το έθιμο των καβαλάρηδων αλλά χωρίς κανένα αποτέλεσμα.
Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος δεκάδες άνθρωποι όλων των ηλικιών ανηφόρισαν στο εξωκλήσι του Αγίου Γεωργίου με τα άλογα τους.
Το έθιμο «προστάζει» τους καβαλάρηδες να κάνουν αγώνες γύρω από την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου κατά την διάρκεια και μετά το τέλος της Θείας Λειτουργίας. Στη συνέχεια κατεβαίνουν όλοι μαζί στην πόλη της Βόνιτσας και περνούν από όλους τους δρόμους της πόλης. Μάλιστα μπαίνουν μέσα στα σπίτια στα οποία υπάρχουν Γιώργηδες και Γεωργίες με τα άλογα τους για να πουν τα Χρόνια Πολλά. Το γλέντι κορυφώνεται στο Γυμνάσιο της πόλης όπου μαζεύονται όλοι μαζί με άφθονο ποτό, τραγούδι και χορό.
Αξίζει τον κόπο για όσους δεν έχουν δει από κοντά το συγκεκριμένο έθιμο να επισκεφτούν του χρόνου ανήμερα του Αγίου Γεωργίου την Βόνιτσα και είναι σίγουρο πως δεν πρόκειται να το μετανιώσουν.
ΣΠΥΡΟΣ ΦΡΑΓΚΟΣ
sp_fragos@hotmail.com
«Πλυμμήρισε» η Βόνιτσα
Μπορεί από το πρωί να έβρεχε στην πόλη της Βόνιτσας, αλλά αυτό δεν εμπόδισε εκατοντάδες ταξιδιώτες να επισκεφτούν την πόλη μας για να «πιάσουν» τον Μάη και να γιορτάσουν την πρωτομαγιά.
Ο Ιππικός Όμιλος Βόνιτσας διοργάνωσε μία πολύ όμορφη εκδήλωση στην περιοχή Σάλτινη της Βόνιτσας. Το…μενού είχε 36 προβατίνες οι οποίες είχαν μπει από το πρωί στις σούβλες και οι οποίες προσφέρονταν δωρεάν στους επισκέπτες, λαϊκό πρόγραμμα με ζωντανή μουσική και φυσικά άφθονο ποτό.
Από το πρωί και παρά το ακατάλληλο του καιρού εκατοντάδες κόσμου πλυμμήρισε την περιοχή της Σάλτινης και είχε την ευκαιρία να δει από κοντά τους ιππείς του Ιππικού Ομίλου Βόνιτσας με τα άλογα τους οι οποίοι προσέφεραν πλούσιο θέαμα στον κόσμο που τους έβλεπε να τρέχουν στην παραλία. Επίσης, υπήρχε η ευκαιρία για πολλά μικρά παιδιά να ιππεύσουν και αυτά με την βοήθεια ενός εκπαιδευτή.
«Είναι μία πολύ όμορφη εκδήλωση που γίνεται τα τελευταία χρόνια στη Βόνιτσα», είπε ένας παρευρισκόμενος για να συμπληρώσει. «Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια σε όλα τα παιδιά του Ιππικού Ομίλου που με αυτή τους την προσπάθεια θέλουν να φέρουν ακόμη πιο κοντά τον άνθρωπο στα άλογα. Ελπίζω να συνεχιστεί να γίνεται αυτό το πανηγύρι».
Ένας επισκέπτης από την Λευκάδα ο κύριος Γεώργιος έμεινε έκπληκτος από το θέαμα των αλόγων. «Τι να πω ρε παιδιά; Αυτά τα πράγματα που γίνονται κάθε χρόνο στη Βόνιτσα δεν έχουν προηγούμενο. Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια σε όσους έβαλαν το χεράκι τους για να πραγματοποιηθεί αυτή η εκδήλωση. Πλέον κάθε χρόνο την Πρώτη Μαϊου ξέρω που θα πηγαίνω».
ΦΡΑΓΚΟΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝ
sp_fragos@hotmail.com
Ο Ιππικός Όμιλος Βόνιτσας διοργάνωσε μία πολύ όμορφη εκδήλωση στην περιοχή Σάλτινη της Βόνιτσας. Το…μενού είχε 36 προβατίνες οι οποίες είχαν μπει από το πρωί στις σούβλες και οι οποίες προσφέρονταν δωρεάν στους επισκέπτες, λαϊκό πρόγραμμα με ζωντανή μουσική και φυσικά άφθονο ποτό.
Από το πρωί και παρά το ακατάλληλο του καιρού εκατοντάδες κόσμου πλυμμήρισε την περιοχή της Σάλτινης και είχε την ευκαιρία να δει από κοντά τους ιππείς του Ιππικού Ομίλου Βόνιτσας με τα άλογα τους οι οποίοι προσέφεραν πλούσιο θέαμα στον κόσμο που τους έβλεπε να τρέχουν στην παραλία. Επίσης, υπήρχε η ευκαιρία για πολλά μικρά παιδιά να ιππεύσουν και αυτά με την βοήθεια ενός εκπαιδευτή.
«Είναι μία πολύ όμορφη εκδήλωση που γίνεται τα τελευταία χρόνια στη Βόνιτσα», είπε ένας παρευρισκόμενος για να συμπληρώσει. «Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια σε όλα τα παιδιά του Ιππικού Ομίλου που με αυτή τους την προσπάθεια θέλουν να φέρουν ακόμη πιο κοντά τον άνθρωπο στα άλογα. Ελπίζω να συνεχιστεί να γίνεται αυτό το πανηγύρι».
Ένας επισκέπτης από την Λευκάδα ο κύριος Γεώργιος έμεινε έκπληκτος από το θέαμα των αλόγων. «Τι να πω ρε παιδιά; Αυτά τα πράγματα που γίνονται κάθε χρόνο στη Βόνιτσα δεν έχουν προηγούμενο. Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια σε όσους έβαλαν το χεράκι τους για να πραγματοποιηθεί αυτή η εκδήλωση. Πλέον κάθε χρόνο την Πρώτη Μαϊου ξέρω που θα πηγαίνω».
ΦΡΑΓΚΟΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝ
sp_fragos@hotmail.com
ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ «ΑΚΤΙΟΣ» Πρώτη θέση στα 3000 μέτρα του πρωταθλήματος Παίδων- Κορασίδων στα Ιωάννινα.
Στα Ιωάννινα, Σάββατο του Λαζάρου, πραγματοποιηθήκαν τα αγωνίσματα στίβου του πρωταθλήματος του ΣΕΓΑΣ , κατηγορίας παίδων – κορασίδων. Συμμετείχαν αθλητές από την Ήπειρο, την Αιτωλοακαρνανία, Κέρκυρα και Λευκάδα.
Για τον Σύλλογό μας η ημέρα της ανάστασης του Λαζάρου έγινε καθοριστική, αφού δύο αθλητές μας πήραν σημαντικές θέσεις. Η Μαρία Κούρτη εισήλθε στην δωδεκάδα του αγωνίσματος της σφαίρας, ενώ ο Νίκος Ντελίμπασης ξεσήκωσε το Πανηπειρωτικό στάδιο με την κούρσα των 3.000 μέτρων. Πρώτη φορά συμμετείχε σε επίσημους αγώνες και από την πρώτη στιγμή πήρε κεφάλι στην κούρσα της πιο μεγάλης διαδρομής για αυτές τις ηλικίες. Το στάδιο είχε ξεσηκωθεί με τον συναγωνισμό του μόνιμα και αναμενόμενου Γιαννιώτη πρωταθλητή και του νεοεισερχόμενου Νίκου. Όταν στα μισά της διαδρομής το φαβορί εγκατέλειψε τον αγώνα, οι θεατές συνέχισαν να επιφημούν τον Νίκο και ακούγοντας τον προπονητή του Ανέστη Τρέζο, να συμβουλεύει τον Νίκο να περάσει στο εσωτερικό κουλουάζ , όλη η εξέδρα είχε ξεσηκωθεί με την προτροπή «πέρνα στο εσωτερικό κουλουάζ». Ο Νίκος δεν άκουγε τίποτα, ζούσε τον δικό του αγώνα, έβλεπε μόνο τον τερματισμό. Παρά την χρονοβόρα διαδρομή στο 2ο κουλουάζ, ο Νίκος τερμάτισε πρώτος αφήνοντας τον δεύτερο αθλητή σε απόσταση τουλάχιστον 40 μέτρα πίσω.
Οι επιτυχίες του Σαββάτου στα Ιωάννινα ήταν η συνέχεια της 5ης Απριλίου, όπου 11 μικροί αθλητές του συλλόγου μας συμμετείχαν στους αγώνες του ΣΕΓΑΣ (παμπαίδες-παμκορασίδες) που έγιναν στο Εθνικό στάδιο Λευκάδας. Ηταν η πρώτη παρουσία του συλλόγου μας σε αγώνες του ΣΕΓΑΣ και οι δύο διακρίσεις που είχαμε ήταν η κορύφωση στην εμφανή και πρωτόγνωρη χαρά των μικρών αθλητών.
Στις 15 Απριλίου συμμετείχαμε στην ημερίδα του ΣΕΓΑΣ στο Αγρίνιο για παιδιά ηλικίας 13-14 ετών. Εκεί δύο αθλητές μας πλασαρίστηκαν στις εξάδες.
Τέλος στις 11 Μαίου βρεθήκαμε στο Παναχαικό στάδιο (Πάτρα) και εκεί ο αθλητής μας Νίκος Ντελίμπασης πήρε πάλι την πρώτη θέση στα 3.000 μέτρα. Πρόσφατα η αθλητική μας ομάδα απέκτησε και νέο αθλητή που τον ετοιμάζουμε για το αγώνισμα του δίσκου. Θεωρούμε ότι στους αγώνες της επόμενης άνοιξης θα έχουμε σε κάθε αγώνισμα ένα πλασάρισμα στην εξάδα.
Ο Αθλητικός σύλλογος «ΑΚΤΙΟΣ» επαναδραστηριοποιήθηκε από τον Μάρτιο του 2008. Είναι το μοναδικό σωματείο – το μοναδικό άθλημα στην περιοχή, που οι γονείς δεν καταβάλλουν χρήματα για την άθληση των παιδιών τους. Η δύναμη του συλλόγου μας σήμερα είναι στους 38 αθλητές διαφόρων ηλικιών. Η μόνη χρηματοδότηση του συλλόγου μας (όπως και όλων των άλλων αθλητικών συλλόγων) είναι από τον Δήμο Ανακτορίου. Πέρισυ τον Μάρτιο μας δόθηκαν 5.000 ευρώ που ήταν τα χρήματα για την αμοιβή του προπονητή μας. Φέτος μετά την απόδειξη της πραγματοποίησης του έργου της κλασσικής άθλησης, και μετά τις επιτυχίες μας, ελπίζουμε να μας δωθεί επιχορήγηση ποσού τουλάχιστον όσο τα χρήματα για τον προπονητή.
Οι προπονήσεις μας γίνονται στο εξωτερικό χώρο του κλειστού γυμναστηρίου και σε περίπτωση βροχής μέσα στο γυμναστήριο.
Για την συμμετοχή των παιδιών (νέων αθλητών) μπορείτε να επικοινωνείτε με τον προπονητή κ. Τρέζο ή με τον αναπληρωτή πρόεδρο κ. Ντίνο.
Τα αθλήματα του στίβου είναι αυτά που δημιουργούν την υποδομή για όλα τα άλλα αθλήματα. Είναι σημαντικό για την περιοχή μας αλλά και για τον αθλητισμό, να υπάρχει άθληση χωρίς οικονομική επιβάρυνση των αθλητών.
Για τον Σύλλογό μας η ημέρα της ανάστασης του Λαζάρου έγινε καθοριστική, αφού δύο αθλητές μας πήραν σημαντικές θέσεις. Η Μαρία Κούρτη εισήλθε στην δωδεκάδα του αγωνίσματος της σφαίρας, ενώ ο Νίκος Ντελίμπασης ξεσήκωσε το Πανηπειρωτικό στάδιο με την κούρσα των 3.000 μέτρων. Πρώτη φορά συμμετείχε σε επίσημους αγώνες και από την πρώτη στιγμή πήρε κεφάλι στην κούρσα της πιο μεγάλης διαδρομής για αυτές τις ηλικίες. Το στάδιο είχε ξεσηκωθεί με τον συναγωνισμό του μόνιμα και αναμενόμενου Γιαννιώτη πρωταθλητή και του νεοεισερχόμενου Νίκου. Όταν στα μισά της διαδρομής το φαβορί εγκατέλειψε τον αγώνα, οι θεατές συνέχισαν να επιφημούν τον Νίκο και ακούγοντας τον προπονητή του Ανέστη Τρέζο, να συμβουλεύει τον Νίκο να περάσει στο εσωτερικό κουλουάζ , όλη η εξέδρα είχε ξεσηκωθεί με την προτροπή «πέρνα στο εσωτερικό κουλουάζ». Ο Νίκος δεν άκουγε τίποτα, ζούσε τον δικό του αγώνα, έβλεπε μόνο τον τερματισμό. Παρά την χρονοβόρα διαδρομή στο 2ο κουλουάζ, ο Νίκος τερμάτισε πρώτος αφήνοντας τον δεύτερο αθλητή σε απόσταση τουλάχιστον 40 μέτρα πίσω.
Οι επιτυχίες του Σαββάτου στα Ιωάννινα ήταν η συνέχεια της 5ης Απριλίου, όπου 11 μικροί αθλητές του συλλόγου μας συμμετείχαν στους αγώνες του ΣΕΓΑΣ (παμπαίδες-παμκορασίδες) που έγιναν στο Εθνικό στάδιο Λευκάδας. Ηταν η πρώτη παρουσία του συλλόγου μας σε αγώνες του ΣΕΓΑΣ και οι δύο διακρίσεις που είχαμε ήταν η κορύφωση στην εμφανή και πρωτόγνωρη χαρά των μικρών αθλητών.
Στις 15 Απριλίου συμμετείχαμε στην ημερίδα του ΣΕΓΑΣ στο Αγρίνιο για παιδιά ηλικίας 13-14 ετών. Εκεί δύο αθλητές μας πλασαρίστηκαν στις εξάδες.
Τέλος στις 11 Μαίου βρεθήκαμε στο Παναχαικό στάδιο (Πάτρα) και εκεί ο αθλητής μας Νίκος Ντελίμπασης πήρε πάλι την πρώτη θέση στα 3.000 μέτρα. Πρόσφατα η αθλητική μας ομάδα απέκτησε και νέο αθλητή που τον ετοιμάζουμε για το αγώνισμα του δίσκου. Θεωρούμε ότι στους αγώνες της επόμενης άνοιξης θα έχουμε σε κάθε αγώνισμα ένα πλασάρισμα στην εξάδα.
Ο Αθλητικός σύλλογος «ΑΚΤΙΟΣ» επαναδραστηριοποιήθηκε από τον Μάρτιο του 2008. Είναι το μοναδικό σωματείο – το μοναδικό άθλημα στην περιοχή, που οι γονείς δεν καταβάλλουν χρήματα για την άθληση των παιδιών τους. Η δύναμη του συλλόγου μας σήμερα είναι στους 38 αθλητές διαφόρων ηλικιών. Η μόνη χρηματοδότηση του συλλόγου μας (όπως και όλων των άλλων αθλητικών συλλόγων) είναι από τον Δήμο Ανακτορίου. Πέρισυ τον Μάρτιο μας δόθηκαν 5.000 ευρώ που ήταν τα χρήματα για την αμοιβή του προπονητή μας. Φέτος μετά την απόδειξη της πραγματοποίησης του έργου της κλασσικής άθλησης, και μετά τις επιτυχίες μας, ελπίζουμε να μας δωθεί επιχορήγηση ποσού τουλάχιστον όσο τα χρήματα για τον προπονητή.
Οι προπονήσεις μας γίνονται στο εξωτερικό χώρο του κλειστού γυμναστηρίου και σε περίπτωση βροχής μέσα στο γυμναστήριο.
Για την συμμετοχή των παιδιών (νέων αθλητών) μπορείτε να επικοινωνείτε με τον προπονητή κ. Τρέζο ή με τον αναπληρωτή πρόεδρο κ. Ντίνο.
Τα αθλήματα του στίβου είναι αυτά που δημιουργούν την υποδομή για όλα τα άλλα αθλήματα. Είναι σημαντικό για την περιοχή μας αλλά και για τον αθλητισμό, να υπάρχει άθληση χωρίς οικονομική επιβάρυνση των αθλητών.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
